ای شکران ای شکران کان شکر دارم ازو پند پذیرنده نیم، شور و شرر دارم ازو خانهٔ شادی‌‌ست دلم، غصه ندارم چه کنم؟ هر چه به عالم ترشی، دورم و بیزارم ازو کی هلدم با خود؟ کی؟ می دهدم بر سر می گل دهدم در مه دی، بلبل گلزارم ازو من خوش و تو نیم خوشی، جهد بکن تا بچشی تا قدحی می بکشی، زان که گرفتارم ازو مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۱۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4770