گر تو را دردیست رو درمان بجو ور تو را سرّیست با مرشد بگو گر نداری مرشدی جویاش باش چون بدیدی گرد ِ خاک ِ پاش باش دامن او را بگیر و بنده شو وانگهی در بندگی پاینده شو هرچه فرماید مکن بر وی مزید تا مریدی گردی و چون بایزید چیست شرط ره سخن بشنودن است مردهٔ پیر مربی بودنست بی مربی کار کی گردد تمام مرشدی باید مکمل والسلام شاه نعمت‌الله ولی : مثنویات : شمارهٔ ۱۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/47701