ای روی تو رویم را چون روی قمر کرده اجزای مرا چشمت اصحاب نظر کرده باد تو درختم را در رقص درآورده یاد تو دهانم را پرشهد و شکر کرده دانی که درخت من، در رقص چرا آید ای شاخ و درختم را پربرگ و ثمر کرده از برگ نمی‌نازد، وز میوه نمی‌یازد ای صبر درختم را تو زیر و زبر کرده مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۳۱۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4938