ای روز مبارک و خجسته ما جمع و تو در میان نشسته ای هم نفس همیشه، پیش آ تا زنده شود دمی شکسته پیغام دل است این دو سه حرف بشنو سخن شکسته بسته یک بار بگو که بندهٔ من کآزاد شوم، ز رنج و رسته آن دست ز روی خویش برگیر تا گل چینیم دسته دسته یک بار دگر شکرفشان کن طوطی نگر از قفص برسته مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۳۶۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/4985