بر زمینه‌ی سُربی‌ صبح سوار خاموش ایستاده است و یالِ بلندِ اسبش در باد پریشان می‌شود. □ خدایا خدایا سواران نباید ایستاده باشند هنگامی که حادثه اخطار می‌شود. □ کنارِ پرچینِ سوخته دختر خاموش ایستاده است و دامنِ نازکش در باد تکان می‌خورد. خدایا خدایا دختران نباید خاموش بمانند هنگامی که مردان نومید و خسته پیر می‌شوند. ۱۳۵۲ احمد شاملو : ابراهیم در آتش : ترانه تاریک گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/501178