به هوشنگ گلشیری قناری گفت: ــ کُره‌ی ما کُره‌ی قفس‌ها با میله‌های زرین و چینه‌دانِ چینی. ماهی‌ سُرخِ سفره‌ی هفت‌سین‌اش به محیطی تعبیر کرد که هر بهار متبلور می‌شود. کرکس گفت: ــ سیاره‌ی من سیاره‌ی بی‌همتایی که در آن مرگ مائده می‌آفریند. کوسه گفت: ــ زمین سفره‌ی برکت‌خیزِ اقیانوس‌ها. انسان سخنی نگفت تنها او بود که جامه به تن داشت و آستینش از اشک تَر بود. ۱۳۷۳ احمد شاملو : در آستانه : قناری گفت... گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/501288