ما فریاد می‌زدیم: «چراغ! چراغ!» و ایشان درنمی‌یافتند. سیاهی‌ چشمِشان سپیدی‌ کدری بود اسفنج‌وار شکافته لایه‌بر لایه‌بر شباهت برده از جسمیّتِ مغزشان. گناهی‌شان نبود: از جَنَمی دیگر بودند. ۲۱ خردادِ ۱۳۶۷ احمد شاملو : حدیث بی‌قراری ماهان : ما فریاد می‌زدیم... گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/501310