باد آمد ، در بگشا، اندوه خدا آورد. خانه بروب ، افشان گل ، پیک آمد ، پیک آمد، مژده ز نا آورد. آب آمد، آب آمد، از دشت خدایان نیز، گل های سیا آورد. ما خفته ، او آمد، خنده شیطان را بر لب ما آورد. مرگ آمد حیرت ما را برد، ترس شما آورد. در خاکی ، صبح آمد، سیب طلا، از باغ طلا آورد. سهراب سپهری : شرق اندوه : نا گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/502011