نی ها ، همهمه شان می آید. مرغان ، زمزمه شان می آید. در باز و نگه کم و پیامی رفته به بی سویی دشت. گاوی زیر صنوبرها، ابدیت روی چپر ها. از بن هر برگی و همی آویزان و کلامی نی، نامی نی. پایین، جاده بیرنگی. بالا، خورشید هم آهنگی. سهراب سپهری : شرق اندوه : وید گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/502020