دریچه باز قفس بر تازگی باغ ها سر انگیز است. اما ، بال از جنبش رسته است. وسوسه چمن ها بیهوده است. میان پرنده و پرواز ، فراموشی بال و پر است. در چشم پرنده قطره بینایی است : ساقه به بالا می رود . میوه فرو می افتد.دگرگونی غمناک است. نور ، آلودگی است. نوسان ، آلودگی است. رفتن ، آلودگی. پرنده در خواب بال و پرش تنها مانده است. چشمانش پرتوی میوه ها را می راند. سرودش بر زیر وبم شاخه ها پیشی گرفته است. سرشاری اش قفس را می لرزاند. نسیم ، هوا را می شکند: دریچه قفس بی تاب است. سهراب سپهری : آوار آفتاب : برتر از پرواز گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/502030