در دور دست قویی پریده بی گاه از خواب شوید غبار نیل ز بال و پر سپید لب‌های جویبار لبریز موج زمزمه در بستر سپید در هم دویده سایه و روشن. لغزان میان خرمن دوده شبتاب می‌فروزد در آذر سپید همپای رقص نازک نیزار مرداب می‌گشاید چشم تر سپید. خطی ز نور روی سیاهی است: گویی بر آبنوس درخشد رز سپید دیوار سایه‌ها شده ویران دست نگاه در افق دور کاخی بلند ساخته با مرمر سپید. سهراب سپهری : مرگ رنگ : مرگ رنگ : سپیده گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/502113