* در پای اجل چو من سرافکنده شوم، وز بیخ امید عمر بر کنده شوم، زینهار، گِلَم به جز صراحی نکنید، باشد که ز بوی می دمی زنده شوم. خیام : ترانه‌های خیام (صادق هدایت) : هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴] : رباعی ۸۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/50337