بی شکوه و غریب و رهگذرند یادهای دگر، چو برق و چو باد یاد تو پرشکوه و جاوید است و آشنای قدیم دل، اما ای دریغ! ای دریغ! ای فریاد با دل من چه می‌تواند کرد یادت ای یاد من ز دل برده من گرفتم لطیف،‌ چون شبنم هم درخشان و پاک، چون باران چه کنند این دو، ای بهشت جوان با یکی برگ پیر و پژمرده؟ مهدی اخوان ثالث : آخر شاهنامه : دریغ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/505012