سخن چوگویی سنجیده گوی در مجلس که از کلام نسنجیده خوار گردد مرد درست گوی و ادب ورز و بر گزافه مرو صریح باش و به‌ جد کوش و گرد هزل مگرد بسا سخن که ازو خاست بحث و جنگ و قتال بسا عمل که از او زاد رشگ و کین و نبرد گر آنچه گویی دانی‌، بری فراوان سود ور آنچه دانی گویی‌، کشی فراوان درد نه هرکه هرچه توانست کفت‌، بایدگفت‌! نه هرکه هرچه توانست کرد، بایدکرد! ملک‌الشعرای بهار : قطعات : شمارهٔ ۴۶ - بدان و بگوی گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/51435