تند هلک‌گوی (‌عصبانی و دیوانه‌وار) مباش‌، چه تند هلک‌گوی مردم چنان چون آتش است که اندر بیشه افتد و همه مرغ و ماهی بسوزد و هم خرفستر سوزد. مشو در سخن تند و زنجیر خای که تندی‌درخشیست خرمن گرای بود آتش تیز، گفتار تیز که در بیشه چیزی نماند به نیز بسوزد تر و خشک‌ونزدیک‌ودور چه مرغ‌ و چه ماهی چه مار و چه مور ملک‌الشعرای بهار : منظومه‌ها : ارمغان بهار : فقرۀ ۹۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52079