به یزدان آفرین کن و دل به رامش دار کت از یزدان فزایش به نیکویی رسد. به یزدان نخست آفرین بر شمار پس آنگاه دل را به رامش سپار کت افزایش آید ز یزدان پاک ز رامش نگردد دلت دردناک ملک‌الشعرای بهار : منظومه‌ها : ارمغان بهار : فقرۀ ۱۰۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52088