نیک مرد آساید و بد مرد بیش و اندوه گران بود. نکو مرد آساید اندر جهان برد بدکنش مرد رنج گران نکویی بود جوشن نیکمرد به گرد بدی تا توانی مگرد ملک‌الشعرای بهار : منظومه‌ها : ارمغان بهار : فقرۀ ۱۱۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52096