هرچند بس نیک افسونِ ماران دانی‌، زود زود دست به مار مبر کت بگزد، و بر جای بمیراند. تو ای مرد افسونگر چیره‌دست مبر سوی هر مار بر خیره دست مبادا کت از این دلیری همی زند زخم و بر جای میری همی ملک‌الشعرای بهار : منظومه‌ها : ارمغان بهار : فقرۀ ۱۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52099