... شاد مباش‌، چه مردم ایدون همانا چو مشگ پر باد است که چون باد از آن بدرود هیچ در او نماند. بود نازش مرد دانا به جان به جان شاد باش ای پسر تا توان که تن همچو مشگی بود پر ز باد نماندش چیزی چو بادش گشاد ملک‌الشعرای بهار : منظومه‌ها : ارمغان بهار : فقرۀ ۱۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52103