‌دست مرا بگیر که باغ نگاه تو چندان شکوفه ریخت که هوش از سرم ربود من جاودانی‌ام که پرستوی بوسه‌ات بر روی من دری ز بهشت خدا گشود اما چه می‌ کنی دل را که در بهشت خدا هم غریب بود... فریدون مشیری : ابر و کوچه : غریبه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/521068