به خوردن خورش‌ها حریص مباش‌، و از هر خورشی مخور و زود زود به سور و خورن بزرگان مشو که ستوه‌آور نباشی‌. مشو در خورش‌ تند و بسیار خوار به خوان کسان دست کوتاه دار به هر خوردنی دست منما دراز از آن خور کجا هست پیشت فراز به خوان و به سور بزرگان مرو وگر رفت باید گران‌جان مشو میانه گزین باش در کار و بار وگرنه ستوه آیی از روزگار ملک‌الشعرای بهار : منظومه‌ها : ارمغان بهار : ارمغان بهار : فقرۀ ۱۵۰، ۱۵۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52107