ننگ کفر من به فریاد آورد ناقوس را می کشد ایمان من در خون، لب افسوس را از هوای نفس ظلمانی است سیر و دور خلق دود می آرد به جنبش صورت فانوس را عیب خود دیدن مرا ز اهل هنر ممتاز کرد منفعت از پا زیاد از پر بود طاوس را خوف ما ز اعمال ناشایست خود باشد که نیست نامه قتلی به جز مکتوب خود، جاسوس را عالم معقول صائب روی بنماید ترا گر توانی ترک کردن عالم محسوس را صائب تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۷۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52272