دل سیه شد ز سیه خانه افلاک مرا کی بود آینه زین زنگ شود پاک مرا؟ گره آن روز شود باز چو شبنم ز دلم که به خورشید رساند نظر پاک مرا عقده تاک فزون می شود از گریه تاک مگر از آه گشاید دل غمناک مرا چون جرس گر چه نیاسود زبانم ز فغان نشد از ناله تهی، سینه صد چاک مرا تا سرم گرم ز میخانه وحدت شده است گردش جام بود گردش افلاک مرا صائب تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۵۳۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52735