غم حساب ندارم ز می پرستی ها که نیست قابل تعبیر، خواب مستی ها به قدر آنچه شوی پست، سربلند شوی گرفته ایم عیار بلند و پستی ها نسیم جاذبه ای پیش راه ما بفرست که گشت سد ره ما غبار هستی ها که می کند سر زلف حواس ما را جمع؟ به غیر بیخودی عشق و خواب مستی ها بگیر سر خط عبرت ز قطع زلف ایاز کشیده دار عنان دراز دستی ها به وصل او نرسیدم ز مفلسی صائب سیاه در دو جهان روی تنگدستی ها! صائب تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۶۷۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/52869