عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست صفای هر چمن از روی باغبان پیداست مرا که خرمن گل در کنار می باید ازین چه سود که دیوار گلستان پیداست؟ گلی ز غنچه پیکان یار خواهم چید گشاد کار من از خانه کمان پیداست به چشم بلبل مستی که عشق سرمه کشید رخ بهار ز آیینه خزان پیداست به طرز تازه قسم یاد می کنم صائب که جای طالب آمل در اصفهان پیداست صائب تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۶۵۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/53853