آب خضر و می شبانه یکی است مستی و عمر جاودانه یکی است بر دل ماست چشم، خوبان را صد کماندار را نشانه یکی است پیش آن چشمهای خواب آلود ناله عاشق و فسانه یکی است در مقامی که غور باید کرد قطره و بحر بیکرانه یکی است کثرت خلق، عین توحیدست خوشه چندین هزار و دانه یکی است پله دین و کفر چون میزان دو نماید، ولی زبانه یکی است رهروانی که راست چون تیرند همه را مقصد و نشانه یکی است دو جهان سنگ راه سالک نیست نسبت تیر با دو خانه یکی است گر هزارست بلبل این باغ همه را نغمه و ترانه یکی است نشود نور مهر پست و بلند پیش ما صدر و آستانه یکی است عاشقی را که غیرتی دارد چین ابرو و تازیانه یکی است خنده در چشم آب گرداند ماتم و سور این زمانه یکی است پیش مرغ شکسته پر صائب قفس و باغ و آشیانه یکی است صائب تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۲۲۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/54418