شب و روز آن نکوتر، که به پیش یار باشی به میان سرو و سوسن، گل خوش عذار باشی به طرب هزار چندان، که بوند عیش مندان به میان باغ خندان، مثل انار باشی نشوی چو خارهایی که خلند دست و پا را به مثال نیشکرها که شکرنثار باشی به مثال آفتابی، که شهیر شد به بخشش به میان پاک بازان، به عطا مشار باشی هله بس که تا شهنشه بگشاید و بگوید چو خمش کنی نگویی و در انتظار باشی مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۸۵۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/5475