گر در آب و گر در آتش می‌روی آن نمی‌دانم، برو، خوش می‌روی در رخت پیداست والله رنگ او رو، که سوی یار مه وش می‌روی نقش‌ها را پشت و پایی می‌زنی سوی نقش نامنقش می‌روی ذوق جان‌ها می‌زند بر جان تو مست و دست انداز و سرکش می‌روی در پی تو می‌دود اقبال، رو گر به عرش و گر به مفرش می‌روی آن که در سر داری، از سودای یار چه عجب گر تو مشوش می‌روی؟ شه صلاح الدین برآ زین شش جهت گر چه ظاهر اندرین شش می‌روی مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۹۲۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/5550