اگر چه قامت سرو اعتدال را دارد کجا نزاکت آن نونهال را دارد؟ ز رستخیز خزان رنگ را نمی بازد دعای من به دو دست آن نهال را دارد نه شبنمیم که بالین ز برگ گل سازیم سر بریده ما زیر بال را دارد بهار رفت و خزان آب زد بر آتش گل هنوز بلبل ما قیل و قال را دارد هلاک شیوه انصاف می شود صائب همین بس است که او این کمال را دارد صائب تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۷۲۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/55922