به ناله ای ز دل ما چه درد می خیزد؟ ز یک نسیم چه مقدار گرد می خیزد؟ نگاه نرگس نیلوفری کشنده ترست که فتنه از فلک لاجورد می خیزد اگر چو صبح کشم آفتاب را در بر همان ز سینه من آه سرد می خیزد چو شمع موی سرم آتشین به چشم آید ز خاک سوختگان سبزه زرد می خیزد سپهر سفله که باشد که دست من گیرد؟ ز خاک، مرد به امداد مرد می خیزد خرابی دل ما لشکری نمی خواهد ز نام سیل ازین خانه گرد می خیزد نمی رسند به درد سخن سخن سنجان وگرنه ناله صائب ز درد می خیزد صائب تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۸۱۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/56017