سلطان منی، سلطان منی وندر دل و جان، ایمان منی در من بدمی، من زنده شوم یک جان چه بود؟ صد جان منی نان‌ بی‌تو مرا زهر است، نه نان هم آب منی، هم نان منی زهر از تو مرا پازهر شود قند و شکر ارزان منی باغ و چمن و فردوس منی سرو و سمن خندان منی هم شاه منی، هم ماه منی هم لعل منی، هم کان منی خاموش شدم، شرحش تو بگو زیرا به سخن برهان منی مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۱۳۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/5761