ما انصف ندمانی، لو انکر ادمانی فالقهوة من شرطی، لاالتوبة من شانی ریحان به سفال اندر بسیار بود دانی آن جام سفالین کو؟ وان راوق ریحانی؟ لو تمزجها بالدم، من ادمع اجفانی یزداد لها صبع فی احمر القانی صف‌‌‌های پری رویان، در بزم سلیمانی با نغمهٔ داوودی، مرغ خوش الحانی یا یوسف عللنی، لو لامک اخوانی کم من علل یشفی، من علة احزانی شو گوش خرد برکش، چون طفل دبستانی تا پیر مغان بینی در بلبله گردانی اقبلت علیٰ وصلی، راحلت لهجرانی این القدم الاول؟ این النظر الثانی مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۱۸۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/5805