نسیت الیوم من عشقی صلاتی فلا ادری عشائی من غداتی فوجهک سیدی شمسی و بدری و نثری منک یاقوت الزکاة نداک سکرة الارواح طرا و فی لقیاک طاعة کل ناتی لقد نهج الهویٰ منهاج کبد فضاعت فی مناهجه ثباتی و ادنیٰ ما لقینا فی هواه حیٰوة فی حیٰوة فی حیات تشبثنا باذیال کرام باید تایبات آیبات فما اغنی التشبث للسکاریٰ و ما انتفعوا بآیات النجاة و انی الاستقامة والتوقی لقلب بعد شرب المنکرات؟ مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۲۰۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/5833