اتاک الصوم فی حلل السعود فدم واسلم علیٰ رغم الحسود وصم وافطر و عید فی نعیم لک العمر المؤبد بالخلود فلا زالت تزف لک التهانی مهناة من الملک الودود فشکرا ثم شکرا ثم شکرا لاوراد العطا خیرالورود و سقیا ثم سقیا ثم سقیا لجود بعد جود بعد جود و کاسا قد سقیناه دهاقا یریٰ رقراقها تحت الجلود ینابیع جرت شرقا و غربا کانهارالجنان بلا رکود و نیران الشباب موقدات بسعد لا یخاف من الخمود براح الروح روحی قرعینا و یا نفسی دعاک الجد عودی و ارض الله واسعة فسیحوا الیٰ رب رؤف بالوفود ینادی ربنا، عودوا الینا اجیبونا و اوفوا بالعقود ازهدا فی ملاقاتی و عندی وجود فی وجود فی وجود ولم یخسر طلوب فی فنائی ولم یمکن خلاف فی وعودی خمش کردم که هر ناگفته‌یی را بدیدم من که دیدی و شنودی مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۲۱۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/5834