اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری و تحرقت ضلوعی و جوانحی بناری و سعادة لیوم نظرالسعود فینا نزل السهیل سهلا و اقام فی جواری فدخلت لج بحر بطرا بما اتانی فغرقت فیه لٰکن نظرالحبیب جاری فتحت عیون قلبی فرأیت الف بحر و مراکبا علیها بهوی الهوا سواری تبریز خص فضلا و ترابه کمالا بشعاع نور صدر هو افضل الکبار تبریز اشفعی لی بشفاعة الیٰ من زعقات وجد قلبی لحقتة بالتواری و لاجل سوء حالی بتواضعی لدیه و تعرضی هوانی بهواه والصغار و تقول لا تقطع کبدا رهین شوق برجاک ما یرجیٰ و یذوب بالبواری و تتوب من ذنوبی و تجاسری علیه و الیه عود قلبی و نهایة الفرار لمعات شمس دین هو سیدی حقیقا هی اصل اصل روحی و وراء هاعواری جمع الالٰه شملا قطعته شقوة لی فهو الکبیر یعفو لجنایة العثار مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۲۱۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/5843