به محفلی که تو ای چون منی که راه دهد که عرض حال گدا پیش پادشاه دهد ز خلق بر درت ای شه پناه آوردم اگر تو نیز برانی که ام پناه دهد فتاده باز بشوخی و شی سر و کارم که ملک عقل بیغما ز یک نگاه دهد که نزد قامت او دم زند ز سرو چمن که پیش طلعت او شرح حسن ماه دهد حدیث زلف و رخش پیشه کن که دولت وصل دعای نیم شب و ورد صبحگاه دهد ببارگاه جلالت که نیست باد صبا که بر تو عرضهٔ اسرار داد خواه دهد ملا هادی سبزواری : غزلیات : غزل شماره ۷۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/605077