مه آیینه داری است از طلعتش قیامت نموداری از قامتش صفای ارم نزهت باغ خلد همه مستعار است از صفوتش ملیحان و کان ملاحت تمام بود زیر بار حق نعمتش بقد سر و آزاد در بندگیش یکی خانه زادیست در ساحتش همانا که یعقوب در پیرهن شنیده است یک شمه از نکهتش ببزمش دلاشمع نامحرم است کجا باریابی تو در حضرتش ز بس داغش اسرار دارد بدل نروید بجز لاله از تربتش ملا هادی سبزواری : غزلیات : غزل شماره ۱۰۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/605108