حرف اغیار دغا در حق یاران مشنو آشنایان بگذار و پی بیگانه مرو ای که در مزرع روی تو دهد حاصل مهر بینوایم بنوازم که رسد وقت درو بامیدی که بابروت مشابه گردد ز ریاضت شده چون موی میانت مه نو پیش آنروی گل و سنبل و زلفی که ترا است خرمن مه بجوی خوشه پروین بدو جو جز به آن مطلع انوار که دید و که شنید که بود مهر درخشنده قرین با مه نو ترسم این دلق ملمع که تو داری اسرار می فروشش بیکی جرعه نگیرد بگرو ملا هادی سبزواری : غزلیات : غزل شماره ۱۴۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/605150