از باده مغز تر کن و آن یار نغز جو تا سر رود بسر رو و تا پا بپا بپو بر نقش ما سوا خط بطلان بیا بکش از لوح دل محبت اغیار رو بشو یاران ز باده سرخوش و در سر ترا خمار جامی بزن بطرف چمن نوگلی ببو چون یاد دوست میرود اندر ملامتم ای مدعی هر آنچه توانی بگو بگو خاصان و عامیان همه را شور او بسر ترسا و پارسا همه را رو بسوی او در دیر و در حرم بکنشت و کلیسیا در جستجوش ره سپر اسرار کو بکو ملا هادی سبزواری : غزلیات : غزل شماره ۱۵۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/605151