ای آتش هوای تو در جان عالمی در عهد تو ندیده کسی عیش خرمی از حال من مپرس که دارم دلی ز هجر چون زلف بیقرار پریشان و درهمی عالم بهم زنی تو بیک چشم همزدن لعل تو جان دهد چو مسیحا بیکدمی گشتم جدا ز خاک دری کز هوای او دارم دل پر آتشی و چشم پرنمی دوشیزگان سبزه بصحرا برون شدند آخر برون خرام و برون کن ز دل غمی تا نکته ز سر میانت بیان کند اسرار کو بکورودازبهر محرمی ملا هادی سبزواری : غزلیات : غزل شماره ۱۸۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/605184