خط کز لب آن پسر دمیده ست افسون است که بر شکر دمیده ست بنگر که ز آب دیده یکی ست آن سبزه خوش که بر دمیده ست از رشک رخت سحر دم سرد بر آینه قمر دمیده ست برخاست ز آتش رخت دود از بس که خط تو بر دمیده ست آخر شکری بده به خسرو زان لب که نبات بر دمیده ست امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۷۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/60752