چه تیر بود که چشم تو ناگهان انداخت؟ که برنشانه دلهای عاشقان انداخت شمایل قند رعنا و طبع موزونت هزار فتنه و آشوب در جهان انداخت کمال حسن تو جایی رسید در عالم که خلق را به دو خورشید در گمان انداخت وفا و مهر تو، ای یار بی وفا، ما را جدا ز خدمت یاران و دوستان انداخت به هر نفس غم عشقت هزار تیر بلا به نزد خسرو مسکین ناتوان انداخت امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۳۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/60917