از دل غمگین هوای دلستانم چون رود یا سر سودای آن سرو روانم چون رود تا توانایی بدم، بار غمش بردم به جان خود کنون عشقش ز جان ناتوانم چون رود از دلم نیش جفایش گر رود، نبود عجب لذت دشنام او هرگز ز جانم چون رود غمزه قصاب او می ریزدم خون، شاکرم جای شکرست، این شکایت بر زبانم چون رود بعد مردن، گر شوم خاک و تنم گردد غبار داغ مهر او ز مغز استخوانم چون رود گر ز پا افتم دران کوی و رود تیغم به سر زینقدر از دل غم آن دلستانم چون رود قد یارم از نظر گه گه رود خسرو، ولی نقش روی او ز چشم خونفشانم چون رود امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۶۷۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/61253