به پشوتن آل بویه * من شکستم در خود من نشستم در خویش لیک هرگز نگذشتم از پُل که ز رَگ های رنگین بسته ست کنون بر دو سوی رود ِ آسودن باور کن نگذشتم از پُل غرق ِ یکباره شدم من فرو رفتم در حرکتِ دستان تو من فرو رفتم در هر قدمت ، در میدان من نگفتم به ذوالاکتاف سلام ، شانه ات بوسیدم تا تو از این همه ناهمواری به دیار ِ پاکی راه بری که در آن یکسانی پیروزست ... * من شکستم در خود من نشستم در خویش ... خسرو گلسرخی : من شکستم در خود گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/613012