فصل ِ کاشتن گذشت ای پر از جوانه و خاک از کجای دستِ رود می توان خرید مشتِ آب پاک را تا تو باور کنی پیام های خفته درجوانه را ... * نیزه های نعره ی روح ِخسته و شکسته ی یک جوانه در سپیده دم قلبِ "اعتراف" را شهید می کند : - "سرد می شود لحظه های آهنین و داغ ِ ما در میان جوی های آبِ هرز چکه ی غلیظ سرخ ِ خونمان ماهی صبور حوض های خانگی ست ..." * فصل انفجار ِ خاک خواب رفت رعد های بی صدا فتح کرده اند آسمان کاغذی ِ شهر ِ ما و جوانه ها با تمامی سپید ِ وُسعتِ وجودشان در میان جنگل ِ فریب شهر ، غرق گشته اند : "ماچ و بوس" ، "باد" و کاغذ ِ شعار ِ "خوب زیستن" ! نورهای کاذبِ درون کوی ِشهر یا نئون های خوشگل و تمیز و دل فریبِ "هفت رنگ" ! دودهای مشمئز کننده ، ساق های "خوش تراش" ! شیشه های الکل سپید و هزار اختگی و هزار اختگی ... * فصل ِ کاشتن گذشت ای رفیق روستا ای که بوی شهر مست می کند تو را هر سلام خداحافظی است ... شهر ها همه ، روح خستگی ست ما پیامبر عُفونَتیم و رسالتی بدون هاله ، بدون حرف و آیه بر خیال ِ آب ها نوشته ایم ... * ای رفیق روستا فصل کاشتن گذشت فصل انفجار خاک خواب رفت ... خسرو گلسرخی : فصل انفجار خاک ... گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/613028