ای کاش هزار تیغ ِ برهنه بر اندوه تو می نشست تا بتوانم بشارتِ روشنی فردا را بر فراز پلک هایت نگاه کنم ... * اینک صدایِ آن یار ِ بی دریغ گل می کند در سبزترین سکوت و گلهایِ هرزه را در بارش ِ مداوم خویش دِرو می کند ... * جنگل در اندیشه های سبز ِ تو جاری ست ... خسرو گلسرخی : سبز ... گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/613048