این سرخ گونه هرگز سخن از درد نرانده ست ... درون ِ آتش می زیَد و هراس را با او یارای ِ برابری نیست ... خاموش نشسته به انتظار ، زخم را و گلوله را پاس می دارد تا آن روز کز جراحت سهمگین خویش پرچمی برافرازد ... * این سرخ گونه خاموش نشسته به انتظار تمامی ِ تن من ، سرزمین ِ من است ... خسرو گلسرخی : خسرو گلسرخی : شعری برای زخم ... گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/613049