گل و شکوفه همه هست و یار نیست، چه سود؟ بت شکر لب من در کنار نیست، چه سود؟ بهار آمد و هر گل که باید آن همه هست گلی که می طلبم در بهار نیست، چه سود؟ به انتظار توان روی دوستان دیدن دو دیده را چو سر انتظار نیست، چه سود؟ ز فرق تا به قدم زر شدم ز گونه زرد ولی ز سنگ شکیبم عیار نیست، چه سود؟ ز بهر خوردن دل گر هزار غم دارم چو بخت خویشتنم استوار نیست، چه سود؟ ز دوست مژده مقصود می رسد، لیکن از آن هزار یکی برقرار نیست، چه سود؟ اگر چه باده امید می کشد، خسرو ز دور چرخ سرش بی خمار نیست، چه سود؟ امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۰۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/61485