وقت آن شد که گل شکفته شود چشم نرگس ز می غنوده بود خواهد ابر دونده را گیرد سرو از بس که در هوا بدود معتدل شد هوا چنان که ز چرخ بر چمن باد گرم هم نرود آتش لاله را همی بیند زاغ چون هندوان نمی گرود می زند مرغ نغمه ای که چنان هر زمانی ز دست می بشود باد گوش بنفشه می پیچد که ز بلبل سخن نمی شنود ساقیا، گر ترا چنین وقتی گذری بر من اوفتد، چه شود امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۷۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/61558