ز من به خاطر آن نازنین که یاد دهد؟ ز جور او به که نالم، مرا که داد دهد؟ جوان و مست و فراموش کار و نادان است زمان زمان ز من بیدلش که یاد دهد؟ مراد جویم و گوید خدا دهد، آری خدا مگر من بیچاره را مراد دهد دلم به ششدر غم ماند و کعبتین دو چشم سفید گشت که این مهره را گشاد دهد شکیب کو که سرشک سبک رکاب مرا عنان بگیرد و یک ساعت ایستاد دهد بدین صفت که دم سرد می زند خسرو عجب نباشد، اگر خویش را به باد دهد امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۰۵۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/61637